ကြ်န္ေတာ္
၄ ႏွစ္သားတုန္းက ငါ ့ေဖေဖႀကီး ဘာမဆို လုပ္တတ္တယ္ ။
၅ ႏွစ္ ... ငါ ့ေဖေဖႀကီး မသိတာ ဘာမွမရွိဘူး ။
၆ ႏွစ္ ... ငါ ့အေဖက မင္းအေဖထက္ တတ္တယ္ကြ ။
၈ ႏွစ္ ... တို ့အေဖက အကုန္လံုးေတာ ့လည္း အတိအက် မသိဘူး ။
၁၀ ႏွစ္ ... အေဖတို ့ ငယ္ငယ္တုန္းကနဲ ့ အခုနဲ ့က တျခားစီပဲ ။
၁၂ ႏွစ္ ... အင္း အဲဒါေတာ ့့အေဖလည္းဘယ္သိပါ့မလဲသူက
အသက္ႀကီးျပီဆိုေတာ ကေလးတုန္းက အေႀကာင္းေတြ
မမွတ္မိႏိုင္ေတာ ့ဘူး ။
၁၄ ႏွစ္ ... အေဖေတာ ့ ထည္ ့မေျပာနဲ ့၊ သူက ေရွးရိုးသမားႀကီး ။
၂၁ ႏွစ္ ... အဖိုးႀကီးလား ထားပါ ၊ ေအာက္ေနျပီ ၊ လံုး၀ ေအာက္ေနျပီ ။
၂၅ ႏွစ္ ... အေဖေတာ ့ နည္းနည္းပါးပါးသိမယ္၊ မသိလို ့လဲ မျဖစ္ဘူးေလ ၊
လူႀကီးပဲဟာ ။
၃၀ ႏွစ္ ... အေဖ ့ကို နည္းနည္းပါးပါး ေမးႀကည္ ့ရင္ေကာင္းမယ္ထင္တယ္၊
ဘာပဲေျပာေျပာသူက အေတြ ့အႀကံဳ အမ်ားႀကီးရွိတယ္ ။
၃၅ ႏွစ္ ... အေဖနဲ ့ တိုင္ပင္ျပီးမွ ဒီကိစၥကို ငါ တစ္ခုခုလုပ္ႏိုင္မယ္ ။
၄၀ ႏွစ္ ... အေဖသာဆိုရင္ ဒီကိစၥ ဘယ္လိုေျဖရွင္းမလဲ မသိဘူး
သူက အေတြ ့အႀကံဳစံုတယ္ ၊
အေျမာ္အျမင္လည္း ရွိတယ္ ။
၅၀ ႏွစ္ ... ဒီကိစၥ အခုေနသာ ေဖနဲ ့ တိုင္ပင္ခြင္ ့ရမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္
ေပးရ ေပးရငါေပးပါတယ္ ၊ ေဖ ့အရည္အခ်င္းေတြ
သူရွိတုန္းက ေကာင္းေကာင္းသတိမထားမိခဲ ့တာ
သိပ္ႏွေျမာစရာေကာင္းတယ္ ၊ တကယ္ဆို ငါ ့အေဖဆီက အမ်ားႀကီး
ရလိုက္ဖို ့ေကာင္းတယ္ ။
Ann Landers ၏ My Father When I Was ...
ေဖျမင္ ့ ဘာသာျပန္သည္ ။
0 comments:
Post a Comment