လူဆင္းရဲတာ အျပစ္မဟုတ္ပါဘူးကြာ။ စိတ္ဓာတ္ဆင္းရဲရင္သာအျပစ္ျဖစ္တာပါ။ တကယ့္ခ်မ္းသာ အစစ္က ကိုယ္က်န္းမာဖို ့၊စိတ္က်န္းမာဖို ့ပါ။ ကိုယ္လည္းက်န္းမာ၊ စိတ္လည္းက်န္းမာေတာ့စိတ္မဆင္းရဲ ဘူးေပါ့။ စိတ္ခ်မ္းသာတာေပါ့။
ျပည့္စုံတဲ့ ဘ၀မွာလည္း မျပည့္စုံမွုဆိုတာ ရွိတယ္။ ဒါအမွန္တရားပဲကြ။ သူတုိ ့မွာလည္း သူတုိ ့အပူနဲ ့သူတို ့ပါ။ ေျပာရရင္ကိုယ္မက်န္းမာတာနဲ ့စိတ္မက်န္းမာတာနဲ ့ စတာေတြေပါ့။ ဒီေတာ့ခ်မ္းသာမွု အစစ္ဆိုက ဘာလည္းဆိုတာ မင္း သိေလာက္ပါျပီ။
လူေတြမွာ အေတာ္မတတ္နိုင္ေအာင္ ဆႏၵေတြ မ်ားျပားတယ္။မင္းလည္း ဘ၀ဆိုတဲ့ ေက်ာင္း တတ္ရပါတယ္။ မျမင္နိုင္တဲ့သင္ခန္စာေတြကို ဆရာမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ ့သင္ယူျပီး မတူညီတဲ့ေအာင္လက္မွတ္ေတြ မင္း ရယူနိုင္ပါေသးတယ္။ မင္း ဆႏၵရွိရင္ေပါ့။
ဒီေတာ့ မင္း မငိုပါနဲ ့ကြာ။ လက္ဖမိုးနဲ ့ မ်က္ရည္ေတြကိုခပ္ၾကမ္းၾကမ္းသုတ္ပစ္လိုက္စမ္းပါ။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ လြင့္စင္သြားတဲ့မ်က္ရည္ေတြနဲ ့အတူ ေသာကေတြကို ဖယ္ထုတ္လိုက္ပါ။ဖယ္ရွားေပးလိုက္တဲ့ လက္ဖမိုးလို အားအင္ေတြ မင္း ေမြးလိုက္ပါ။
0 comments:
Post a Comment