ငယ္စဥ္က အေဖဟာ သားသမီးေတြကို ေက်ာမွာထမ္းျပီး ေက်ာင္းလိုက္ပို႔ခဲ့ ၾကေပမယ့္ အေဖ လမ္းမေလ်ာက္နိုင္ ေတာ့တဲ့ အခါ အေဖ့ကို ဘယ္သူမွ မခ်ီၾကဘူးေနာ္။ အေဖဟာ သားသမီးေတြကို ေခြ်ေလး တစ္ေပါက္ ၾကတာေတာင္ ၾကည့္ရက္တာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အေဖဟာ သူ႔ေက်ာမွာ ပိုးျပီး သားသမီးေတြကို မပင္ပန္းေအာင္ ထားခဲ့တယ္။
တကယ္ေတာ့ အေဖဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အိမ္အတြက္ အုတ္နံရံၾကီး ဆိုလည္း ဟုတ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ့္တို႔ အိမ္အတြက္ မိုးလံုေအာင္ ေန မပူေအာင္ ကာရံေပးတဲ့ ေခါင္းမိုးၾကီး တစ္ခုဆိုလည္း ဟုတ္တယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ အေဖဟာ အိမ္ထဲမွာ စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ့ သစ္ပင္ တစ္ပင္လည္း ဟုတ္ပါေပတယ္။
အခုေတာ့ အေဖ့ အသက္ၾကီးလို႔ သြားျပီ။ အေဖ မသန္ေတာ့ဘူး။ အေဖ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို မထမ္းနိုင္ေတာ့ဘူး။ အေဖ့သြားေတြ က်ိဳးလို႔ မဝါးနိုင္ေတာ့ဘူး။ အေဖ ေျခ လက္ေတြ တုန္ေနတယ္။ အေဖ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အတြက္ အလုပ္ လုပ္လာတာ အရမ္း ပင္ပန္းလို႔ သြားပါျပီ။ အေဖ့ မ်က္နွာ တစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီး ျပန္လည္ လုပ္ေကြ်းနိုင္ၾကပါေစ။
Photo - areebakafeel
ေက်ာ္လင္းနိုင္ (ရိုးရာေလး)
www.yoyarlay.com
0 comments:
Post a Comment